سجده بر سنگ خشن
تاریخ انتشار: ۱۳ مرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۳۷۹۷۸۵
به گزارش ایرنا سید بن طاووس می‌نویسد: در این هنگام سجاد(ع) با دست خود به جمعیت اشاره کرد که ساکت شوند. مردم فورا ساکت شدند. آنگاه به ایراد سخن پرداخت: ای مردم! سپاس خدایی که ما را با مصیبت‌های بزرگ و حادثه بزرگی که در اسلام واقع شد امتحان کرد. همانا اباعبدالله(ع) و عترت او کشته و زنان او اسیر شدند و این مصیبتی است که نظیر و مانند ندارد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
ای مردم! ما را پراکنده ساختند و از شهرهای خود دور کردند گویی ما اهل ترکستان یا کابل هستیم! بی آن که مرتکب جرم و گناهی شده باشیم یا تغییری در دین اسلام داده باشیم. همانا چنین برخورد و رفتاری را از گذشتگان به یاد نداریم و این جز بدعت چیز دیگری نیست. خدای را قسم اگر پیغمبر اکرم(ص) به جای توصیه‌هایی که در حق ما کرد، فرمان جنگ با ما را می‌داد بیش از این نمی‌توانستند کاری علیه ما بکنند.
چون خطبه سجاد(ع) به اینجا رسید صوحان بن صعصه بن صوحان که مردی زمینگیر بود از جا برخاست و گفت: یابن رسوال الله! من از پا افتاده و زمینگیر بودم. بدین خاطر نتوانستم شما را یاری کنم.
حضرت عذر او را پذیرفت و از او تشکر کرد و بر پدرش رحمت فرستاد.
بی میلی به آب و غذا
مولف می نویسد سپس سجاد(ع) با اهل و عیال خود به مدینه آمدند.
از امام صادق(ع) نقل شده است که سجاد(ع) چهل سال در مصیبت پدرش گریه کرد در حالی که روزها روزه و شب‌ها به عبادت مشغول بود. چون وقت افطار می‌رسید خدمتگزارش آب و غذا در برابر او می‌نهاد و می‌گفت: آقاجان! میل فرمایید.
اما آن حضرت می‌گفت: چگونه غذا بخورم در صورتی که فرزند رسول اکرم(ص) گرسنه کشته شد؟ چگونه آب بنوشم در حالی که فرزند رسول خدا(ص) لب تشنه کشته شد؟
و پیوسته این سخن را می‌گفت و می‌گریست تا آب و غذا با اشک چشمش مخلوط می‌شد. همواره با این حال بود تا از دنیا رفت.
سجده بر سنگ خشن
خادم سجاد(ع) روایت می‌کند: روزی آن حضرت به صحرا رفت و من از پی او رفتم. دیدم پیشانی خود را روی سنگی ناصاف و خشن گذاشته است. من ایستادم و در حالی که گریه و ناله او را می‌شنیدم، شمردم هزار مرتبه ذکری را گفت.
سپس سر از سجده برداشت. دیدم صورت و محاسنش از اشک چشمش، تر شده است. گفتم ای مولای من! آیا اندوه شما پایانی ندارد؟ آیا گریه شما خاتمه ندارد؟
گفت: وای بر تو! یعقوب(ع) دارای دوازده پسر بود. خدا یکی از آنها را از نظرش دور کرد. از فشار اندوه، موهای سرش سپید شد و کمرش خمید و دیدگانش نابینا شد. در صورتی که پسرش هنوز زنده بود. ولی من به چشم خود دیدم که پدر و برادر و هفده تن از اهل بیتم همه کشته شدند، پس چگونه غم و اندوه من تمام شود و گریه‌ام پایان پذیرد؟
منبع: لهوف، سید بن طاووس، ترجمه: عقیقی بخشایشی
(با قدری ویرایش)
فرهنگ اندیشه و تاریخ ۰ نفرمنبع: ایرنا
کلیدواژه: امام سجاد کربلا عاشورای حسینی امام حسین ع امام سجاد کربلا عاشورای حسینی امام حسین ع سجاد ع
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۳۷۹۷۸۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
از بقیع صدای گریه می‌آید
بیست و پنجم شوال است و باز از بقیع صدای گریه می‌آید همان جایی که مدفن مردیست که به راستی دریای با عظمت علم و معرفت است.
همان جایی که ائمه هدای جهان اسلام غریب و بدون زائر آرام گرفته اند، همان جایی که مدفن صادق آل محمد مردی از فرزندان حضرت محمد (ص) پیامبر اسلام و احیاگر فقه نبوی است.
ششمین اختر تابناک آسمان امامت و ولایت حضرت امام جعفر صادق (ع) در زمان حیاتشان با استفاده از شرایط زمانه هزاران شاگرد تربیت و با پایه گذاری مکتب جعفری نقشی تاثیرگذار و بی بدیل در احیا و حفظ شریعت اسلام اجرا کردند.
امام جعفر صادق (ع) دانشمند بودند، طلایه‌داری که باتربیت هزارن شاگرد در زمینه علم و فقه نبوی احیا کننده دین مبین اسلام بودند و امروز کوچه‌های مدینه داغدار این مرد بزرگ از تبارآل الله است، دانشمندی که به جرم احیای نهضت نبوی به دست حکمرانانی که به بهانه اسلام تکیه بر منبر حضرت محمد (ص) زدند به شهادت رسید.
باشگاه خبرنگاران جوان یزد یزد
حادثه تلخ برای جوان معلول ساروی که نخبه دانشگاه بود